| Om op een effectieve en efficiënte manier aan
decubituspreventie te doen, is het belangrijk te weten welke patiënten
daadwerkelijk risico lopen op het ontwikkelen van een decubitusletsel.
Het zijn immers deze patiënten bij wie decubituspreventie gestart dient
te worden.
Om in te schatten of patiënten risico lopen om decubitus te
ontwikkelen en of er dus preventieve maatregelen gestart moeten worden,
kan gebruik gemaakt worden van risicoschalen (in combinatie met de
klinische blik van verpleegkundigen). Het gebruik van deze schalen stelt
echter een aantal problemen (zie later). Het consequent, frequent en
betrouwbaar observeren van de patiënt en het onmiddellijk starten van
adequate preventie bij het optreden van niet-wegdrukbare roodheid blijft
in ieder geval belangrijk, ook als risicoschalen worden gebruikt.
Onderzoek op niet-kritische diensten toont aan dat het uitstellen van
drukherverdelende of drukopheffende maatregelen tot niet-wegdrukbare
roodheid optreedt, een verdedigbare vorm van preventie is (zie punt
2.2).
|
